Frans Arnalsteen
Onze buurman, Frans Arnalsteen, is op 18 december 2025 overleden op 87-jarige leeftijd.
Frans kwam uit Moorsel, maar is verliefd geworden op Anna Peeters, de dochter van een witloofboer uit Meerbeek. Hij is in dat witloofbedrijf gestapt.
Hij heeft ook een poos de proefboerderij in Herent gerund. Frans stond open voor vernieuwingen en heeft na het overlijden van zijn schoonvader veel vernieuwd. Het huis en de loodsen heeft hij voor het grootste deel zelf gebouwd, ook het huis waar wij nu wonen. Hij heeft ook veel in het huishouden zelf moeten doen, omdat Anna een hersenbloeding heeft gehad.
Ik ben in 2000 in Meerbeek komen wonen en kon direct met hem goed opschieten. Frans was toen al gestopt met de boerderij. Maar je ziet nog sporen van het bedrijf in zijn loodsen en de serre aan de overkant van de straat.
In 2010 waren Frans en Anna 50 jaar getrouwd. Ik heb toen het spandoek ontworpen, dat sindsdien in de gang van hun woning hing. Frans en Anna hebben 5 zonen: Jan, Mark, Luc, Wim en Dirk. Jan is priester geworden, de overige vier zijn getrouwd. Ze hebben 11 kleinkinderen en 3 achterkleinkinderen. Tijdens de mis ter gelegenheid van hun 50-jarig huwelijk zongen de zonen "Bedankt lieve ouders" van Vader Abraham. Aan het einde van het feest dansten ze de sirtaki.
Eind 2018 volgde een grote klap: Anna kreeg weer een hersenbloeding. Deze keer overleefde ze de bloeding niet en ze is begin 2019 gestorven.
Frans en Anna waren zo hecht met elkaar verbonden, dat Frans hier niet goed meer te boven kwam. Voor hem was toen zijn leven opgehouden. Zijn geloof heeft hem gered.
Toch wilde hij het liefst naar Anna. Hij ging dagelijks naar het graf, dat er altijd piekfijn bij lag.
Begin 2023 heb ik een kleine fotoreportage gemaakt. De foto boven met het Kasteelbier hoort hierbij. Als ik bij Frans kwam, kreeg ik steevast een Kasteelbier aangeboden. Na een poosje gezellig babbelen vroeg hij of ik een tweede wilde, maar ik deed dat niet graag, omdat het een bier van 12% is. Met twee biertjes heb je zo'n beetje een fles wijn op en dan kan je niet meer zoveel. Meestal werd het een compromis: ieder nog een half flesje.
Rechts zie je een trotse Frans met een foto van Jan en de huwelijksfoto's van zijn andere zonen. Hij kan er trots op zijn dat hij ze samen met Anna goed heeft grootgebracht. Rechts zie je zijn computerscherm met witloofkroppen erop.
Rechts poseert Frans op een oude tractor in een van zijn loodsen.
Anna bleef altijd vooraan in zijn gedachten. Er brandde constant een kaarsje naast haar foto.
Ieder najaar organiseert de parochie van Muizen, waar Jan de pastoor is, een etentje ten behoeve van de parochiale werking. Ook dit jaar (2025) weer, op 16 november.
Links zie je Frans en Jan aan het hoofd van de tafel (foto van mijn echtgenote Aurora). Rechts Jules en Antoinette, twee andere buren.
Frans is een autoliefhebber. Als je achter hem reed, werd zijn auto steeds kleiner, 80-plusser of niet. Toch durfde hij die dag niet meer zelf naar Muizen te rijden omdat hij evenwichts-stoornissen had. Hij is toen met ons meegereden.
De evenwichtsstoornissen werden erger en Frans kreeg ook problemen met zijn zicht. De onderzoeken in het ziekenhuis maakten duidelijk dat hij een hersentumor had. Frans koos ervoor om zich niet verder te laten behandelen. Hij wilde vooral pijnloos sterven.
Frans is toen weer naar huis gebracht. Hij kreeg ergere klachten, er kwam een longontsteking bij. Frans koos voor sedatie. In de twee dagen ervoor is de hele familie langs geweest om afscheid te nemen. Ook wij, en dat was best emotioneel. Hij is een paar uur nadat hij in slaap is gebracht, overleden. Hij ruste in vrede.