Wie van België naar Rotterdam rijdt, passeert de Moerdijkbrug. Even hiervoor kan je links wat verderop de kerktoren van Moerdijk liggen. In dit dorp liggen de roots van de familie Van Leest. Ook nu vindt je nog veel mensen met mijn achternaam. Mijn grootouders hebben hier gewoond tot rond 1970. De foto rechts stamt uit 1956: deze jongen in de armen van mijn oma. Opa en oma Van Leest woonden op Steenweg 16, aan de zuidelijke ingang van het dorp. Je kan je amper voorstellen dat ze in dit niet al te grote huis met 10 kinderen hebben gewoond.
Begin jaren 60 was het "the middle of nowhere". Er reed zo'n 3 keer per dag een bus; ik kan me nog herinneren dat we een flink eind moesten stappen vanaf station Lage Zwaluwe. Het belangrijkste uitje was een wandeling naar de haven met mijn vader en mijn opa. Er waren toen nog vissers. Alles was rustig, je zag hoogstens wat hangjongeren bij de frituur. Naast de kerk was een nonnenklooster. De nonnen poetsten de kerk totdat alles glom. Toen ik met mijn nieuwe schoenen met (gladde) leren zolen ter communie ging, gleed ik uit over de vloer...
In 2020 kon je op de NPO kijken naar het dorpsleven met veel "Van Leesten". De documentairereeks is nog steeds te zien op NPO Start. Het dorp oogde toen al wat minder doods. Nu is bekendgemaakt dat het dorp moet verdwijnen. Het industriegebied ernaast moet uitbreiden. Zo'n 1100 mensen zullen een ander heenkomen moeten zoeken. Het is een raar gevoel om te weten dat het dorp van mijn roots gaat verdwijnen. Maar ja, ik kwam er de laatste 50 jaar ook niet meer...
Wat me wel opvalt, is dat er in Nederland heel moeilijk wordt gedaan over het opkopen van boerderijen voor het natuurbehoud (en vooral ook voor allerlei bouwprojecten). Het uitkopen van een relatief klein aantal boeren lijkt lastiger dan het verplaatsen van 1100 mensen. Hopelijk gaan ze voor de herhuisvesting geen open ruimte aansnijden. Maar wie weet loopt het met een sisser af, zoals in Doel.
Reactie plaatsen
Reacties